We worden opnieuw wakker in het pakijs. De hele nacht hebben de motoren uitgestaan zodat we optimaal konden genieten van de stilte van de omgeving en de indrukwekkende ijsmassa’s om ons heen.
Het duurt niet lang voordat de eerste Ivoormeeuwen zich laten zien. Het gedrag is anders dan Drieteenmeeuwen, deze laatste vangt actief visjes bij het gebroken pakijs. Ivoormeeuwen scannen op achtergebleven aas en blijven daarom zelden langdurig bij het schip. Toch zien we er vandaag zo’n 20, helemaal geen slechte score!
We varen inmiddels boven de 81ste breedtegraad en speuren verder naar IJsberen, en dat kan soms prima vanaf de brug! Heel leuk om eens een kijkje te nemen hier
We varen dieper het pakijs in . Onze observatie gisteren, van twee beren vlak naast het schip, heeft onze drang naar meer beren alleen maar aangescherpt. Warm aangekleed en gewapend met verrekijkers en camera’s brengen de meesten van ons de komende uren door op de voorplecht onderwijl de horizon aandachtig scannend naar beren.
In de tussentijd blijven de Kortbekzeekoeten langs het schip vliegen en zien we Grote Burgemeesters en een enkele Middelste Jager.
In de loop van de voormiddag gaf Rinie een lezing in het Engels over ijsberen en de verhouding tussen de twee beren die we gisteren zo mooi zagen. Simultaan was er een lezing in het Nederlands door Arjen, die 10 tips gaf om je fotografische kwaliteiten te verbeteren.
Robert’s lunchaankondiging werd prompt onderbroken door Rinie, die in de mist een ijsbeer had gespot. De kapitein verlegde onmiddellijk de koers van het schip, en we probeerden de beer te benaderen; de beer zelf dacht daar anders over en had schijnbaar geen interesse in het schip. Vastberaden liep hij weg van het schip en we lieten hem verder rustig zijn gang gaan. Een beetje later, toen de zichtbaarheid wat verbeterd was, vonden we een andere beer die zich midden een groot stuk pakijs bevond. Het leek erop dat de beer zich ophield bij het karkas van een zeehond en we hadden eigenlijk niet zoveel hoop dat er meer uit te halen viel omdat het ijs te dik en te groot was om er doorheen te varen. Maar dat was buiten de ervaring en doorzetting van Rinie gerekend, die samen met de kapitein de Ortelius in een diepere inham van het pakijs manoeuvreerde, in de hoop de beer alsnog van gedachten te doen veranderen. We lagen immers benedenwinds en onze geuren dreven naar de beer toe. De strategie lukte en van zodra de beer onze geuren had opgesnoven kwam hij met een stevige pas naar het schip toe. Op amper een paar meter liep hij enkel keren op en neer langs het schip en gebruikte zelfs een kleine ijsschots om wat hogerop te komen, tot hij besefte dat er niets eetbaars te halen was en zijn interesse verloor.
Het was stilaan tijd om het schip terug naar het zuiden te keren want morgen willen we aan land gaan.
Na de middaglezingen was er een nieuwe melding van een IJsbeer, maar tijdens deze waarneming zag ik ook plotseling een Vorkstaartmeeuw vliegen! Een schaarse soort op Spitsbergen met slechts een handjevol broedvogels. De vogel vloog naar de achterkant van het schip en met de walkie-talkies kon ik gelukkig nog enkele BirdingBreaks deelnemers waarschuwen. De vogel was binnen enkele minuten helaas al weer gevlogen, maar wat was ie mooi! En de setting kon niet beter eigenlijk.
Ondertussen kwam de IJsbeer steeds dichterbij, de nieuwsgierigheid gewekt door de geuren van de aanstaande BBQ aan boord, maar blijkbaar waren we echter toch te indrukwekkend want haar schrik won het en ze wandelde weer het pakijs op.
Uiteindelijk was het tijd voor de traditionele Ortelius BBQ op het helikopterdek. Er stond een stevige bries, maar omgeven door het pakijs genoten we van de lekkere gebraden ribbetjes, worsten en kippenboutjes samen met een biertje of een glas wijn.
Onze laatste beer verscheen nog even in de omgeving van het schip, maar zij durfde andermaal niet dichterbij komen. Na de BBQ gingen de meesten onder ons naar de warmere omgeving van de bar, en bij enkele drankjes werd er van gedachten gewisseld over deze wederom schitterende dag!
Blog 